Vorige week had ik weer eens een dienst als Neonatologieverpleegkundige in een ziekenhuis. Er lag een baby van nog geen 2 dagen oud die een moeilijke start had gehad en nog wat ondersteuning voor de ademhaling kreeg. Vanwege die ademhalingsondersteuning kon dit kindje niet bij mama slapen maar verbleef deze op de Neonatologieafdeling. De baby was erg onrustig en huilde veel. De ‘collega’ van wie ik de dienst overnam merkte op dat ik de baby “maar flink vol moest stoppen” want dan zou het huilen vanzelf stoppen.
Ik ben naar deze baby toegelopen en nam deze in mijn armen, hierop stopte het huilen eigenlijk direct.
Herkenen van behoeften
In dit voorbeeld wordt maar weer eens duidelijk dat het herkennen van de behoefte van een baby soms heel moeilijk is en ook verpleegkundigen in het ziekenhuis dit niet altijd kunnen. Kun je nagaan hoe moeilijk dit dan is wanneer je net voor het eerst een baby hebt gekregen!
Nog steeds gaan heel veel mensen (inclusief zorgpersoneel!!) ervan uit dat een baby wel stopt met huilen wanneer je hem te eten geeft. Soms is honger inderdaad de reden dat een baby huilt, maar er zijn nog zoveel andere redenen. En zeker bij een baby zoals in bovenstaand voorbeeld is de kans klein dat dat de reden zou zijn. Deze baby was nog geen 2 dagen oud en kreeg iedere 3 uur 20 ml voeding. Aangezien dit ook ongeveer de inhoud van de maag is zou dit voldoende moeten zijn (op dag 3 is een baby maagje ongeveer net zo groot als een walnoot). Ga je meer voeding geven dan zal de baby hoogstwaarschijnlijk ook nog eens gaan spugen. Deze baby zal dus nog meer gaan huilen omdat A. de reden waarom hij huilt niet is opgelost en B. de baby ook nog eens misselijk wordt.
De reden waarom deze baby huilde, en waarom veel pasgeborenen huilen is de behoefte aan lichamelijk contact. Een baby is 9 maanden lang (of zolang als de zwangerschap duurde) een geweest met zijn moeder en snapt niet waarom dat nu niet zo is. Ineens ligt hij (letterlijk) moederziel alleen in een bedje, op een harde ondergrond en staan er vaak ook nog eens lichten aan. Een omgeving die hij helemaal niet kent. Hij gaat dus huilen omdat hij er simpelweg niets van snapt.
Bovendien is dit gemis op dag 2 vaak het sterkst! (waarom lees je in het artikel ” Het 2e Nachtsyndroom)
Wanneer een pasgeboren baby vlak na de voeding alweer huilt is de kans dus heel klein dat hij honger heeft. Biedt dus niet weer direct een voeding aan maar neem hem even bij je en biedt hem de geborgenheid die hij nodig heeft. Besef je ook dat wanneer je hem wel een voeding aanbiedt hij deze hoogstwaarschijnlijk ook op zal drinken omdat het drinken nu nog reflexmatig gaat. Zuigen biedt nu eenmaal troost en dus zal hij dit doen en uit reflex de voeding ook drinken. Zodra je hem terug legt begint het huilen dan echter weer opnieuw omdat de huidhonger nog steeds niet gestild is.
Sowieso ben ik er een voorstander van om je kindje veel bij je te nemen, maar zeker die eerste uren en dagen is dit zo ontzettend belangrijk voor je kindje. (Wanneer de conditie van je baby dit toe laat)
Verschillende culturen
Wanneer je naar andere culturen kijkt is het dragen van een baby overigens heel normaal. Bij de Amazone Indianen komt excessief huilen bijvoorbeeld helemaal niet voor! Deze dragen hun baby’s bijna 24 uur per dag en doen er alles aan om lange onderbrekingen van het lichaamscontact met hun kinderen te vermijden.
Deze moeders reageren intuïtief op hun baby en lijken bijna altijd te begrijpen wat er met hun kind aan de hand is.
Overigens wil ik hiermee echt het huilen van een baby niet bagataliseren. Sommige baby’s huilen inderdaad veel en bovendien zit onze westerse maatschappij nu eenmaal anders in elkaar. Wel valt er heel veel van deze culturen te leren. In de diverse scholingen die ik heb gevolgd omtrent het huilen van baby’s zie ik daar veel van terug komen. Wanneer je dit leest en gefrustreerd raakt omdat jij wel een kindje hebt dat veel huilt, weet dan dat er echte goede hulp te vinden is. Excessief huilen is met de juiste aanpak namelijk helemaal niet nodig. Helaas is de reguliere zorg (huisarts, consultatiebureau) nogal terughoudend met mensen doorverwijzen en worden ouders snel weer naar huis gestuurd met de mededeling dat het “wel weer over gaat” .
